sanırım yolda durup geriye bakmanın zamanı geldi.
3 yıl önce ilk kayıtlarımı paylasmaya basladıgım sıralarda
bana hayatımın müzik kısmının böyle güzel

bir şekil alacağını söyleselerdi inanmazdım.

istanbul'a geldim. çok iyi müzisyenler, çok güzel insanlar

tanıdım ve hayata dair bir şeyler öğrendim.
çok şey değisti, ama tek bir şeyin aynı kalmasından memnunum:
ilk günkü kadar mutlulukla müzik yapabilmekten mutluyum.
kaydedilmesinden sonra uzun bir macerayla yayınladıgımız ilk albüm
simdi deniz kadar mavi, ağaç kadar yesil ve bir çocuk kadar genç ve toy.
üzerine sayısız gün ve gece düşünüp içinden çıkamadıgımız haliyle,
her titiz müzisyenin içinde olan kadar bir oldu-olmadı hissiyle
artık paylaşmak ve emeği geçen bir sürü insana

teşekkür etmek görevimiz.

albümün neredeyse tamamının kaydında önemli rol oynayan
bahçekat'a, serkan ayman, ışıl ayman, oya erkaya ve melo'ya,
'depozito' için deneyevi'ne, inanılmaz güzel fikirleri ve

önerileri için cem ömeroglu'na, maceranın basından

beri her adımına dahil olmuş aras babamız aras tüysüz'e,
tuşlu düzenlemelerinde büyük emeği olan emin inal'a,
uduyla ağırlamaktan mutluluk duydugumuz periklis tsoukalas'a,
her gün yeni bir şeyler öğrendigimiz gülbaba music'e,
ve bütün bunların kıvılcımını çaktıgı için sofar sounds istanbul ekibine,
bu kollektif sürecin her adımının mümkün kılınmasında

ufacık rol oynamış herkese kalpten tesekkür ederim.

sağlıcakla,
deniz